ΠΡΩΤΗ φορά διαβάζω βιβλίο του Μαμαλούκα και αναρωτιέμαι (αληθινά αναρωτιέμαι) γιατί άργησα τόσο. Η πρώτη λέξη που μου ήρθε στο νου διαβάζοντάς το, το πρώτο επίθετο για το βιβλίο αυτό, ήταν «γεμάτο». Γεμάτο, πώς το λένε… αυτό που δεν είναι ούτε λίγο, ούτε πολύ, ούτε μισό, ούτε λειψό, ούτε περισσεύει κάτι απέξω. Είναι απλώς… γεμάτο! Και μάλιστα συνεχίζοντας το διάβασμα, εκεί προς το τέλος, σκέφτηκα «να ένα βιβλίο ρε παιδί μου, που δεν έχει κάτι να ζηλέψει». Θες από χαρακτήρες; Από πλοκή; Από περιγραφές; Από ατμόσφαιρά; Από ανατροπές; Από παράλληλες ιστορίες; Τι θες; Ε, ό,τι θες, το έχει.
Ήρωάς μας ο Νικόλα Μιλάνο, έμπορος παλιών βιβλίων και παράλληλα, βοηθός του ερασιτέχνη ντετέκτιβ Γκαμπριέλε Αμπιάτι. Ένα από τα πολλά βράδια, που ο Νικόλα καθόταν σπίτι του φίλου του και του έκανε παρέα, ακούγοντας μουσική τζαζ, τρώγοντας μια μακαρονάδα με λάδι, σκόρδο και καυτερό πιπέρι και συνοδεύοντας την με ένα κόκκινο κρασί, Tommasi Valpolicella, ο Γκαμπριέλε σήκωσε το κινητό του που χτυπούσε χωρίς σταματημό και σχεδόν αμέσως κατάλαβε πως δεν έπρεπε να το είχε κάνει. Η Κιάρα Φοντάνα, μια γνωστή του Γκαμπριέλε από τα παλιά χρόνια, τα χρόνια που μάλλον ήθελε να ξεχάσει, ήταν από κάτω και ήθελε να ανέβει να του μιλήσει. Να του πει να αναλάβει να βρει τον γιο της τον Αλεσάντρο, που χάθηκαν τα ίχνη του ξαφνικά, πριν από ενάμιση μήνα…
(…) «Έτσι είναι. Όλο αυτό τον καιρό διάβασα για γονείς, για αδέρφια που παράτησαν τα πάντα, έχασαν τη δουλειά τους, αφού δεν μπορούσαν να ψάχνουν συνεχώς… ή για άλλους που μετακόμισαν κοντά στον τόπο όπου χάθηκε ο άνθρωπός τους , έτσι, για να είναι πιο κοντά, να κρατούν την ελπίδα πιο θερμή.
»Λίγες εβδομάδες αφότου χάθηκε ο Αλεσάντρο, συνειδητοποίησα ότι είχα πάντα αυτή την τρελή αγάπη προς το παιδί μου, κι αυτή η αγάπη ήξερα ότι είναι εύθραυστη… Όχι η αγάπη, αλλά η ύπαρξή του. Τον έβλεπα τόσο ευαίσθητο, τόσο γήινο, τρωτό, έλεγα ότι οποιαδήποτε στιγμή κάτι μπορεί να πάει στραβά κι αυτή η ευτυχία να διαλυθεί σαν κρύσταλλο που γίνεται κομμάτια… Ένα ατύχημα, κυρίως αυτό φοβόμουν· βγαίνει μια νύχτα έξω να διασκεδάσει και δε γυρίζει ζωντανός και το τηλέφωνο να χτυπάει μέσα στη νύχτα, εκείνο το τηλέφωνο που νομίζεις ότι ουρλιάζει κι εσύ να σηκώνεσαι σαν την τρελή για να απαντήσεις και να ακούσεις μια φωνή αόριστη, ξένη, σχεδόν εχθρική, που προσπαθεί να γίνει φιλική και δεν τα καταφέρνει· και πώς να τα καταφέρει όταν κουβαλάει τέτοια νέα; Αυτό φοβόμουν, αλλά τελικά ήρθε ένας άλλος θάνατος, ένας θάνατος που δεν πίστευα ότι θα ήταν τόσο σκληρός, τόσο άγριος».
Τα δάκρυα κυλούσαν γι’ άλλη μια φορά πάνω στο όμορφο πρόσωπό της.
«Να μην έχεις τίποτα, να μην ξέρεις τι έγινε, ποιος τον χτύπησε, αν του έκαναν κάτι και τι. Τι; Τι; Αυτό το “τι” σε σκοτώνει κάθε μέρα, κάθε μέρα». (…)
Ο Γκαμπριέλε φαίνεται αρχικά να διστάζει να αναλάβει την υπόθεση, αλλά τελικά υποκύπτει στην πίεση της Κιάρα και του φίλου του, Νικόλα και αρχίζουν τις έρευνες ξεκινώντας από το διαμέρισμα του Αλεσάντρο στην Μπολόνια και συναντώντας εκεί και τη φίλη του, την Έλενα, η οποία δεν έχει ιδέα για το τι μπορεί να συνέβη στον φίλο της. Η Κιάρα αναφέρει πως τις πρώτες μέρες που χάθηκε ο γιος της, στις έρευνες της τη βοήθησε ένας παλιός της φίλος, ο διάσημος συγγραφέας αστυνομικών, ο Ντίνο Μπατάλια, στον οποίον είχε μεγάλη αδυναμία ο Αλεσάντρο και μάλιστα πήγαινε συχνά σπίτι του και μιλούσαν. Ο Μπατάλια δε, πρόσφατα και μετά από πολύ καιρό απραξίας, είχε εκδώσει το νέο του βιβλίο, «Τα καταραμένα αντίτυπα», ένα βιβλίο στις σελίδες του οποίου διαβάζουμε πως επτά άτομα αγοράζουν αντίστοιχα αντίτυπα ενός βιβλίου και αμέσως μετά, βρίσκονται νεκροί…
Πολλή δουλειά ρε παιδιά πρέπει να έριξε αυτός ο Μαμαλούκας… Λέει εκεί στις ευχαριστίες πως δούλευε το μυθιστόρημα πέντε χρόνια και πραγματικά φαίνεται. Απίστευτη έρευνα! Προφανώς και από τον τίτλο του βιβλίου και μόνο, καταλαβαίνουμε πως η ιστορία σε κάποια στιγμή θα μπλέξει με κάποιον κρυφό πυρήνα των Ερυθρών Ταξιαρχιών, της γνωστής τρομοκρατικής οργάνωσης που έδρασε στην Ιταλία τη δεκαετία του εβδομήντα. Έχει σχέση η εξαφάνιση του Αλεσάντρο με τον πυρήνα αυτό; Ε, προφανώς και έχει, αλλά τα υπόλοιπα θα πρέπει να τα διαβάσετε μόνοι σας. 🙂
Σημείωση: Πολύ προσεγμένη έκδοση και επιμέλεια από τον Κέδρο.
Εκδόσεις Κέδρος. Βαθμολογία 8,5/10
dorosantoniadis.com 