ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ξανά Νέσμπο! Βρήκα τυχαία το βιβλίο παρατημένο δίπλα στο τηλέφωνο στο σπίτι των κουμπάρων μου Κλεάρχου και Φιλίτσας στο Σχινιά. Από τότε που έφτιαξαν το σπίτι τους εδώ και 2 χρόνια, πάμε ένα ΣΚ και μένουμε μαζί τους, κάνουμε μια ανασκόπηση της σεζόν που μόλις πέρασε και συζητάμε για τα σχέδια της επόμενης. Πρέπει να διάβαζα θυμάμαι τότε ένα βιβλίο της Γυόκο Ογκάουα, όταν έβρισκα χρόνο μεταξύ μπάνιου στη θάλασσα, παιχνιδιών με τα παιδιά, κοινωνικοπολιτικών συζητήσεων (!) και ευρωμπάσκετ με μπύρες και σουβλάκια. Μόλις είδα το εξώφυλλο με τη λεοπάρδαλη και το φάντασμα με το λευκό φόρεμα, νομίζω πως άκουσα μια φωνούλα να μου λέει ψιθυριστά «…άσε την κουλτούρα και πιάσε με στα χέρια, παίξε ξανά με αυτά που ξέρεις…» και έτσι χωρίς δεύτερη σκέψη το δανείστηκα (!) για όταν θα έβρισκα λίγο χρόνο. Ίσως να την είχε ξεχάσει η Φιλίτσα αυτή τη λεπτομέρεια εδώ που τα λέμε… Ελπίζω να το είχε διαβάσει τουλάχιστον.
Ήρωας μας ποιος άλλος, ο περιβόητος Χάρι Χόλε. Στιγματισμένος ψυχικά και σωματικά μετά την ιστορία με τον Χιονάνθρωπο, βρίσκεται στο Χονγκ Κονγκ χαμένος μέσα στα ναρκωτικά και τις ιπποδρομίες. Τον ανακαλύπτει η Κάγια Σούλνες, συνάδελφος του από το Ανθρωποκτονιών. Την έβαλε να τον βρει ο Γκούναρ Χάγκεν, ο διευθυντής του τμήματος, γιατί έχουν ήδη δύο θύματα γυναικών και υποψιάζονται πως έχουν και πάλι να κάνουν με ένα νέο κατά συρροή δολοφόνο. Ο μόνος που έχει την εμπειρία για να τον βρει και να τον σταματήσει είναι ο Χόλε. Ανένδοτος στην αρχή, στο άκουσμα του επερχόμενου θανάτου του πατέρα του, αποφασίζει να επιστρέψει στο Όσλο.
(…) Περίμενε μέχρι ν’ ακούσει το τρίξιμο των τροχών πάνω στα χαλίκια. Πριν προλάβει να ξεκλειδώσει και να μπει μέσα, το αυτοκίνητο είχε εξαφανιστεί. Άναψε τα φώτα και παρέμεινε ακίνητος καθώς η πόρτα γλίστρησε κι έκλεισε πίσω του. Η μυρωδιά, η ησυχία, το φως που έπεφτε στο ντουλάπι με τα μπουφάν, τα πάντα του μιλούσαν· ήταν λες και βυθιζόταν στις αναμνήσεις του. Κι αυτές τον αγκάλιασαν, τον ζέσταναν. Ένιωσε ένα σφίξιμο στο λαιμό του. Έβγαλε το παλτό του και κλότσησε μακριά τα παπούτσια του. Άρχισε να περπατάει. Από δωμάτιο σε δωμάτιο, Με το πόστερ των Clash, εκείνο όπου ο τραγουδιστής είναι έτοιμος να κάνει κομμάτια την κιθάρα του στο πάτωμα. Ξάπλωσε στο κρεβάτι του και ρούφηξε τη μυρωδιά του παλιού του στρώματος. Κι ύστερα ξέσπασε σε κλάματα. (…)
Στο Όσλο τα πράγματα έχουν λίγο αλλάξει. Η Ρακέλ και ο Όλεγκ έχουν εξαφανιστεί προσπαθώντας να φτιάξουν τη ζωή τους μετά τα συμβάντα. Ο πατέρας του πεθαίνει. Το Υπουργείο Δικαιοσύνης θέλει να συγχωνεύσει το τμήμα των ανθρωποκτονιών με την Κρίπος- την εθνική υπηρεσία εγκληματολογικών ερευνών- της οποίας διευθυντής είναι ο Μίκαελ Μπέλμαν που είναι και ο επικρατέστερος νέος διευθυντής του συγχωνευμένου τμήματος. Ο Χάγκεν αποφασίζει να δώσει στον Χάρι το ελεύθερο να οργανώσει μια μικρή ομάδα ερευνών, που θα δρα μυστικά και ανεξάρτητα από την Κρίπος.
(…) Η μπάλα είχε διασταλεί και είχε σφηνώσει στο στόμα της, πιέζοντας το από μέσα προς τα έξω. Αλλά όσο κι αν άνοιγε εκείνη τα σαγόνια της, η πίεση παρέμενε αναλλοίωτη. Αυτός την παρατηρούσε προσηλωμένος, μ’ ένα ύφος που φανέρωνε μεγάλη προσοχή, σαν οδοντίατρος που εξετάζει αν τα σιδεράκια που τοποθέτησε κάθονταν σωστά πάνω στα δόντια. Ένα μικρό χαμόγελο ικανοποίησης.(…)
Το έκτο βιβλίο της σειράς είναι πραγματικά πολύ μεγάλο σε έκταση, σχεδόν 800 σελίδες. Έχει όλα τα καλά στοιχεία με τις γνωστές (πλέον) ανατροπές αλλά και πολύ χώρο για να πλάσει ακόμα βαθύτερα τους χαρακτήρες του. Μου άρεσε σχεδόν εξίσου όπως τα υπόλοιπα της σειράς, αν και νομίζω πως η Νέμεσις (ως το πρώτο που διάβασα με ήρωα τον Χάρι Χόλε) αλλά και ο Χιονάνθρωπος είναι τα καλύτερα του. Περιμένοντας να διαβάσω τον Φαντομά λοιπόν, αναρωτιέμαι ποιος ηθοποιός θα ενσαρκώσει τον Χόλε στην πρώτη ταινία, που ακούω θα είναι ο Χιονάνθρωπος. Κάποιον σαν τον Ντάνιελ Γκρεγκ σκέφτομαι, όταν διαβάζω για έναν γυμνασμένο, ξανθό, γαλανομάτη, ύψους 1.92. Από τη μια όμως ο Γκρεγκ παίζει ήδη τον Τζέιμς Μποντ και τον Μίκαελ Μπλόμκβιστ, (τον αντίστοιχο ήρωα του Στιγκ Λάρσον), από την άλλη και τον Τζακ Ρίτσερ που ο Λη Τσάιλντ τον είχε σκεφτεί να είναι 1.93 και 113 κιλά, τον ενσάρκωσε ο Τομ Κρουζ των 1.72! Οπότε μπορεί να γίνει και καμιά έκπληξη…
(…) Διάνα ο κύριος Χόλε. Φυσικά, τόσο τετριμμένοι είμαστε όλοι μας. Πιστεύουμε ό,τι θέλουμε να πιστέψουμε. Στους θεούς, γιατί μας απαλύνουν το φόβο του θανάτου. Στην αγάπη, γιατί ενισχύει την έννοια της ζωής. Στα λόγια των παντρεμένων αντρών, γιατί τέτοια λένε όλοι οι παντρεμένοι άντρες. (…)
Εκδόσεις Μεταίχμιο. Βαθμολογία 7,5/10
dorosantoniadis.com 