211212

ΑΡΓΗΣΑ λίγο, αλλά το κατάλαβα. Στην αρχή τίποτα δεν μπορούσε να το εξηγήσει. Μετά το παρατήρησα και άρχισα να το ψάχνω παραπάνω. Ναι, είχα δίκαιο. Το Τέλος πλησιάζει…

Ξυπνώντας σήμερα το πρωί, χωρίς λόγο έπεσε το μάτι μου στο barcode των κορν φλέικς μου. 211212 και 211212 έγραφε στις δύο εξάδες. Τότε δεν έδωσα σημασία, απλώς μου φάνηκε περίεργο πως επαναλαμβάνεται η ακολουθία των αριθμών. Άρπαξα ένα χυμό από το ψυγείο και κατευθύνθηκα στο αυτοκίνητο. Μπήκα μέσα, έβαλα μπρος, άφησα στη θέση του συνοδηγού το τσαντάκι μου και το χυμό και αφού έβαλα μπρος τη μηχανή, άνοιξα ραδιόφωνο. Όλοι οι σταθμοί είχαν αφιέρωμα στην προφητεία. Τι βαρετό, σκέφτηκα. Μια μέρα είναι, θα περάσει.

Έβαλα με τα πολλά το τρίτο πρόγραμμα που είχε κλασική μουσική και επειδή δεν είχε και τόση κίνηση – το ξέρεις, πάντα έφευγα αργά για τη δουλειά, γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο- αφέθηκα στις μελωδίες του Βιβάλντι και στις 4 εποχές του. Νομίζω πως άκουγα την Άνοιξη, όταν έπεσε το μάτι μου στο barcode του χυμού. Στη θέση των δύο εξάδων και πάλι το 211212. Σταμάτησα το αυτοκίνητο σε ένα περίπτερο και έπιασα να ψάχνω όλα τα barcode. Όλες οι συσκευασίες ακολουθούσαν το ίδιο μοτίβο.

Μπήκα στο αυτοκίνητο και πήγα ξανά στο σπίτι. Έψαξα όλες τις συσκευασίες, όλες το ίδιο. Ήταν απλώς παντού. Η σημερινή ημερομηνία ήταν γραμμένη ξανά και ξανά χαράσσοντας το αποτύπωμα της όπου μπορούσε. Καφκικός όπως πάντα, πήρα τηλέφωνο στη δουλειά και είπα πως παραιτούμαι. Όταν με ρώτησαν γιατί απάντησα ξερά γιατί όχι και το έκλεισα.

Κοίταξα το Χριστουγεννιάτικο δέντρο που λόγω υποχρεώσεων (sic) ήταν ακόμη στο κουτί του. Το άνοιξα, έστησα προσεκτικά τη βάση και με ευλάβεια άνοιγα τα φύλα σε κάθε ψεύτικο κλαράκι του, λες και όντως θα αναζητούσε τη φωτοσύνθεση για να αναπνεύσει. Μετά έβαλα ένα-ένα τα στολίδια, που αγοράζαμε σε κάθε ταξίδι μας. Παρίσι, Μιλάνο, Βαρκελώνη, Βερολίνο, Πράγα, Λονδίνο. Προσπάθησα να θυμηθώ ποιο είχαμε αγοράσει από πού, αλλά απέτυχα.

Σου γράφω αυτό το γράμμα ξέροντας πως ποτέ δε θα το διαβάσεις. Ξαπλώνω στον καναπέ τώρα. Θα σκεπαστώ και θα σε σκέφτομαι μέχρι το Τέλος. Επιτέλους αυτό πλησιάζει…