ΞΕΚΙΝΗΣΑ πρόσφατα να βλέπω το Τ2 Trainspotting. Και λέω ξεκίνησα, γιατί μόλις είδα το συγκεκριμένο πλάνο, κοκάλωσα. Κυριολεκτικά.
Ένα καρέ, ένας φωτισμός, μια σκιά, μια ατάκα και ειπώθηκαν όλα, για το πριν, το τώρα και το μετά. Για την απουσία της.
(Πώς, αλήθεια, το κάνεις αυτό σε ένα βιβλίο; Πώς;)
dorosantoniadis.com 