ΑΚΟΜΗ ένα πολύ καλό νορβηγικό νουάρ από το Νέσμπο. Νομίζω πως μια κριτική που αναφέρεται στο οπισθόφυλλο συνοψίζει την εντύπωση μου. Μέσες-άκρες, καταφέρνεις να συμπαθήσεις και να συμπάσχεις με έναν σχεδόν εξ’ ορισμού αντιπαθητικό ήρωα! Σνομπ, ξερόλας, εγω-κεντρικός και… κλέφτης, που στη συνέχεια γίνεται και… Καλά, δε λέω άλλα.
Ο Ρόγκερ είναι κυνηγός κεφαλών, ψάχνει και προτείνει δηλαδή τον κατάλληλο υποψήφιο για στελέχωση διευθυντικών θέσεων. Αναγκάζεται παράλληλα να γίνει και κλέφτης έργων τέχνης, για να συντηρήσει τους φρενήρεις ρυθμούς που του επιβάλλει –κυρίως- η ζωή της αγαπημένης γυναίκας του Ντιάνας. Ο τελευταίος υποψήφιος όμως μάλλον θα του ανατρέψει όχι μόνο τα δεδομένα, αλλά και τη ζωή του την ίδια.
Στο γνωστό λοιπόν στυλ, των πολλών ανατροπών που όμως δε σε «χάνουν», ο Νέσμπο κάνει αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα από πολλούς: χτίζει μια στερεή πλοκή πάνω σε αληθινούς και όχι «χάρτινους» χαρακτήρες, με ανατροπές ακριβώς τη στιγμή που δεν το περιμένεις. Οκ, κάποιες μπορεί και να τις περιμένεις 🙂 Ευχαριστώ Πέννυ που μου το δάνεισες!
(…) Έτσι κάνει ο ψύχραιμος παίχτης που τρέφει το πιο βαθύ μίσος για τον αντίπαλο του, όταν, πάνω που είναι έτοιμος να κερδίσει, ο αντίπαλος του καταφέρνει ένα αναπάντεχο χτύπημα εκεί που τον πονάει περισσότερο, στον χειρότερο φόβο του. Ο καλός παίχτης δεν χάνει τη συνολική εικόνα της σκακιέρας. Βάζει στην άκρη τον τρόμο του και μένει πιστός στην στρατηγική του. Παίρνει βαθιά ανάσα, ανασυγκροτείται, συνεχίζει την παρτίδα και αποχωρεί νικητής. Εγκαταλείποντας τη σκηνή χωρίς θριάμβους (…)
Εκδόσεις Μεταίχμιο. Βαθμολογία: 8/10
dorosantoniadis.com 