Έχω ένα συγκεκριμένο ράφι που βάζω τα βιβλία προς ανάγνωση. Βλέπω τις πλάτες τους φάτσα κάρτα απέναντι από εκεί που συνήθως κάθομαι στο σαλόνι. Αυτό ήταν κάτω κάτω στην πίσω σειρά. Ούτε ξέρω πως βρέθηκε εκεί. Δε θυμάμαι να το αγοράζω, ούτε να μου το δίνει κανείς. Διάβασα το οπισθόφυλλο και δεν κατάλαβα γιατί το άφησα να πάει τόσο κάτω στην ντάνα…
Μασσαλία. Η Λιλιάνα Μουμάρακ, μια γιαγιά από την Τσετσενία, δολοφονείται αφού πρώτα βασανίστηκε άγρια. Όλα δείχνουν πως πρόκειται για ληστεία, αλλά ο Ντασί Ελ Αχμέτ, ο διαμεσολαβητής της περιοχής και γείτονας της γιαγιάς, δεν πείθεται. Στην κηδεία της πάνε μόνο ο Ντασί, ο Νέστωρ Παναγόπουλος, συνταξιούχος επιπλοποιός και επίσης γείτονας, και ο σκύλος της γιαγιάς, ο Χασάν. Έξω από το νεκροταφείο, ο σκύλος αρχίζει να γρυλίζει σε ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο…
(…) Το μπιγκλ καθόταν ήσυχα και τον περίμενε. Περιεργάστηκε ο ένας τον άλλον. Ο Ντασί σκέφτηκε την Αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι κι αναρωτήθηκε κατά πόσο το σκυλί είχε διαβάσει Κούντερα. Ο Χασάν έμοιαζε να λέει: «Ώστε εσύ, εσύ μπορείς!» Ο σοφός ντράπηκε. Ο Χασάν, που έτρεχε στα δάση, που χρειαζόταν χώρο, δέντρα, ρουμάνια, ήταν περιορισμένος τώρα σε ένα μικρό δυάρι. Ίσως άλλοτε το ζώο να όργωνε τις ευδαίμονες κοιλάδες και τα βουνά του Καυκάσου… Ποια ήταν η ιστορία του; Ποια ήταν η ιστορία της Λιλιάνας Μουμάρακ;
Ο κόπρος τον κοιτούσε με τα βαθιά, μαύρα μάτια του. Παράξενη ηρεμία για ένα τρελόσκυλο. Στην ιεραρχία της σοφίας, ο Διογένης τοποθετούσε τον σκύλο πάνω από τον άνθρωπο. Τον σκύλο, που εκφράζει ανενδοίαστα τις επιθυμίες του, που ξέρει να κάνει υπομονή όταν δεν υπάρχει καμία εναλλακτική. (…)
Ο Μεζονέβ χρησιμοποιεί μια έντονα σαρκαστική και χιουμοριστική γραφή που όμοια της δεν έχω ξαναδιαβάσει. Μπλέκει στην ιστορία αλάνια, ρώσους μαφιόζους, δημοσιογράφους, ινδιάνους και Τσετσένους αυτονομιστές που όλοι θέλουν να μάθουν το μυστικό του Χασάν, του Τσετσένου σκύλου, δημιουργώντας έτσι μια κωμωδιοπεριπέτεια καταστάσεων που μου θύμισε μια παλιά ταινία του 1963, το It’s a Mad, Mad, Mad, Mad World.
(…) «Δεσποινίς, η τσάντα σας μού γρατζουνάει την πλάτη!»
Μια επιβλητική κυρία. Ακριβό κακόγουστο φουστάνι που διαγράφει τα πάχη της. Μαρσεγέζικη μπουρζουαζία που πλούτισε με το εμπόριο. Είναι η ώρα αιχμής, τα ξερά ανακατεύονται με τα χλωρά, δεν υπάρχει πρώτη θέση στο μετρό στην πόλη των Φωκαέων.
«Κροκόδειλος είναι, κυρία μου, το άρωμά σας τον έχει τρελάνει! Μην ενοχλείς την κυρία, Χασάν μου, δείξε λίγη ευγένεια!» λέει στην τσάντα. (…)
Ο Ντασί είναι από τους πιο ενδιαφέροντες αντιήρωες μυθιστορήματος που έχω διαβάσει. Απολαυστικό!
Εκδόσεις Πόλις. Βαθμολογία 7,5/10
