1) Πώς πάει το βιβλίο;
Καταλαβαίνετε πως δεν μπορεί να υπάρχει άλλη απάντηση εκτός από ένα τυπικό «καλά», ίδιο με αυτό που απαντούμε όταν μας ρωτάει κάποιος «τι κάνεις;», εκτός αν νομίζετε πως είμαστε συνεχώς συνδεδεμένοι online με τα λογιστήρια και τις αποθήκες των βιβλιοπωλείων. Κάθε τέλος έτους -και αν!- γίνεται εκκαθάριση, οπότε και ενημερωνόμαστε σχετικά. Μέχρι τότε, πάει «καλά».
2) Πόσα πούλησε το προηγούμενο βιβλίο;
Τζιζ! Η ερώτηση είναι αντίστοιχη με το να ρωτήσουμε μια γυναίκα την ηλικία της. Οι πιτσιρίκες, δηλαδή οι συγγραφείς που έχουν πουλήσει μερικές χιλιάδες βιβλία, θα απαντήσουν αμέσως και θα πουν και την αλήθεια. Οι καλοδιατηρημένες, δηλαδή οι συγγραφείς που προχώρησαν σε δεύτερη έκδοση, θα παίξουν λίγο μαζί σου, θα σε ρωτήσουν «και πόσο νομίζεις εσύ ότι πούλησε;» και μετά θα βρουν διάφορες δικαιολογίες για να εξηγήσουν γιατί δεν πήγε ακόμα καλύτερα, χρησιμοποιώντας λέξεις κλειδιά όπως κρίση, δημοψήφισμα, Τσίπρας, καταλήγοντας σε κάτι του στυλ «καλά, αν το έγραφα στα αγγλικά, θα είχε γίνει πανικός με το βιβλίο…» Τέλος, οι μεσήλικες, κοινώς το μεγαλύτερο ποσοστό συγγραφέων, οι οποίοι πάλευαν νυχθημερόν να το προωθήσουν αλλά έμειναν μόνο στην πρώτη έκδοση, το πιθανότερο είναι να σε διαολοστείλουν!
3) Γράφεις άλλο;
Η διαδικασία της γέννησης και δημιουργίας ενός βιβλίου, θυμίζει -κατ’ αναλογίαν πάντα- αυτήν του παιδιού. Ξαφνικά έχεις μια σύλληψη, μια καλή ιδέα και αρχίζεις και παιδεύεσαι για μήνες -μπορεί και για χρόνια- να μην αποβάλεις και να καταφέρεις να φέρεις στον κόσμο ένα βιβλίο. Μετά, τους πρώτους μήνες της ζωής του βιβλίου σου, η μόνη σου μέριμνα είναι να πάει καλά, να μεγαλώσει, να κυκλοφορήσει, να ταξιδέψει παντού. Δεν μπορείς να σκεφτείς οτιδήποτε άλλο και δε θες, ούτε μπορείς, να το αφήσεις μόνο του. Οπότε σκέψου τώρα, να είσαι με ένα μωρό στην αγκαλιά, να κλαίει και να μην ξέρεις τι του φταίει, να είσαι άρρωστη αλλά να μην μπορείς να πάρεις φάρμακα γιατί θηλάζεις, να έχεις πάθει μαστίτιδα και να σου κρέμεται το θήλαστρο από το βυζί, να είσαι +10 κιλά και -10 μέρες ύπνο και να πετάγεται ο σύντροφός σου όλος χαρά και να σου λέει «Αχ! Τι γλυκά που είναι τα μωράκια! Πότε θα κάνουμε άλλο ένα;»
4) Ποιο βιβλίο σου θεωρείς το καλύτερο;
Όπως είπα και παραπάνω, το βιβλία μας είναι σαν τα παιδιά μας. Εσείς -οι αναγνώστες- μπορείτε πολύ εύκολα να τα βρείτε, όμορφα, άσχημα, χοντρά, μικρά, κάπου να χάνουν, έξυπνα, φλύαρα, υπερβολικά, κακά, αδιάφορα… Για μας όμως είναι πάντα τα παιδιά μας. Τα αγαπάμε όλα το ίδιο και δεν μπορούμε να τα ξεχωρίσουμε, ούτε να τους βρούμε ατέλειες, γιατί, άλλωστε, έχουν πάρει από… εμάς! 🙂
(Τη φωτογραφία μού την έστειλε η Βασιλική)
dorosantoniadis.com 