Επιστροφή σε αστυνομικό και μάλιστα αμερικάνικο, γρήγορο, συνεχούς δράσης, κάτι σαν τις Επικίνδυνες Αποστολές δηλαδή.
Ένας άντρας ξυπνά στις τουαλέτες ενός σιδηροδρομικού σταθμού. Δεν θυμάται απολύτως τίποτα. Ούτε το όνομα του, ούτε πως βρέθηκε εκεί. Είναι ατημέλητος και ντυμένος με κουρέλια. Μπροστά του βλέπει άλλον έναν σαν κι αυτόν, έναν ζητιάνο που τον λένε Πιτ. Ο Πιτ του λέει πως το όνομα του είναι Λουκ και πως είχε πιει πολύ χθες βράδυ και λογικό είναι να μη θυμάται τίποτα. Όμως του Λουκ κάτι δεν του πάει καλά με αυτή την εκδοχή…
Η ιστορία είναι τοποθετημένη το 1958 στην Ουάσιγκτον, τις μέρες της εκτόξευσης του πρώτου αμερικάνικού πυραύλου, του Εξπλόρερ Ι, από το ακρωτήριο Κανάβεραλ. Ο Λουκ στην προσπάθεια του να μάθει περισσότερα για τον εαυτό του, συνειδητοποιεί πως μπορεί να μην ξέρει τίποτα για την οικογένεια ή τους φίλους του, αλλά γνωρίζει πολλά πράγματα για φυσική, μαθηματικά και για… πυραύλους. Είναι σίγουρος πως ξέρει κάτι για το οποίο άξιζε να χάσει τη μνήμη του, κάτι που πρέπει να ξαναθυμηθεί, αν θέλει να ζήσει.
(…) «Toi, encore», μουρμούρισε μέσα από τα δόντια του. «Πάλι εσύ». Αναρωτήθηκε για μια στιγμή γιατί είχε μιλήσει γαλλικά, αλλά έδιωξε τη σκέψη σχεδόν αμέσως. Είχε πιο πιεστικά ζητήματα να σκεφτεί. Δεν υπήρχε αμφιβολία: δύο άτομα τον παρακολουθούσαν εναλλάξ, σε μια καλοστημένη επιχείρηση. Θα πρέπει να ήταν επαγγελματίες.
Προσπάθησε να αναλύσει τι σήμαιναν όλα αυτά. Ο τύπος με το καπέλο κι ο τύπος με την καμπαρτίνα ίσως να ήταν αστυνομικοί – μπορεί να είχε διαπράξει ένα έγκλημα, να είχε σκοτώσει κάποιον όσο ήταν μεθυσμένος. Ίσως αυτοί οι δύο να ήταν κατάσκοποι, της CIA ή της Κα-Γκε-Μπε, αν και ήταν μάλλον απίθανο ένας αλήτης σαν κι αυτόν να ήταν αναμεμειγμένος σε υποθέσεις κατασκοπίας. Κατά πάσα πιθανότητα είχε κάποια σύζυγο την οποία είχε εγκαταλείψει εδώ και χρόνια, και τώρα εκείνη ήθελε διαζύγιο και είχε προσλάβει ιδιωτικούς αστυνομικούς για να συλλέξουν αποδείξεις γύρω από τον τρόπο ζωής του. (Η σύζυγος μπορεί να ήταν Γαλλίδα.)
Καμία από τις ερμηνείες αυτές δεν ήταν ιδιαίτερα πειστική. Ωστόσο ένιωσε το ηθικό του αναπτερωμένο. Πιθανότατα αυτοί οι δύο να ήξεραν την ταυτότητά του. Όποια κι αν ήταν η αιτία για την οποία τον παρακολουθούσαν, κάτι θα πρέπει να γνώριζαν γι’ αυτόν. Αν μη τι άλλο, θα γνώριζαν περισσότερα απ’ όσα ο ίδιος.
Αποφάσισε να τους χωρίσει και μετά να αντιμετωπίσει ευθέως τον νεότερο άντρα. (…)
Αυτό που θα έλεγα ένα τίμιο βιβλίο. Δράση από την πρώτη έως την τελευταία στιγμή. Ωραία πλοκή, με μπρος-πίσω στον χρόνο και (μικρές αλλά απαραίτητες) ανατροπές. Το τέχνασμα του ανθρώπου που συνεχώς ανακαλύπτει μικρά-μικρά πράγματα για τον εαυτό του και τη ζωή του είναι πολύ ωραία δοσμένο και σε κάνει να μη θέλεις να το αφήσεις από τα χέρια σου.
Εκδόσεις BELL. Βαθμολογία 7/10
dorosantoniadis.com 