Η Χριστίνα για τα γενέθλια μου σκέφτηκε να μου χαρίσει τέσσερα αστυνομικά βιβλία των εκδόσεων Παπαδόπουλου, ένα για κάθε δεκαετία :-). Ομολογώ δε, πως δεν είχα ιδέα ότι εκδίδουν βιβλία και για ενήλικες. Ήξερα πως είχαν μόνο παιδικά, αλλά -ευτυχώς- έκανα λάθος.
Ένα παιδί-θαύμα, η εντεκάχρονη Σεσίλιε, γνωστή και ως η «τραγουδίστρια όλης της Δανίας», εξαφανίζεται ένα πρωινό πηγαίνοντας στο σχολείο. Λόγω της δικαιολογημένης προβολής της υπόθεσης από τα ΜΜΕ, η ντετέκτιβ της περιοχής Λιβ Μορέτι πρέπει να συνεργαστεί με τη νεοσύστατη ειδική ομάδα του Εθνικού Γραφείου Ερευνών που εξετάζει «ιδιαίτερα επικίνδυνα και ειδεχθή εγκλήματα» με επικεφαλής της τον επιθεωρητή Περ Ρόλαντ. Κάθε λεπτό είναι κρίσιμο, ειδικά μετά την πληροφορία πως ίσως εμπλέκεται μια διεθνής σπείρα εγκληματιών…
(…) Ο Περ Ρόλαντ απολάμβανε τη θέα του Έρεσουν. Εδώ θα έπρεπε να μένει κανείς, κοντά στη θάλασσα, σκεφτόταν, ενώ περιεργαζόταν τα λαμπερά σκούρα μοβ σύνεφα. Παρόλο που δεν είχε αέρα, υπήρχε κίνηση στον ουρανό. Όχι στα σύννεφα, αλλά περισσότερο κάτι σαν πηχτός χυλός, βαμμένος με πινέλο με μοβ και πορτοκαλί ανταύγειες πάνω από τη μικρή πόλη δίπλα στη θάλασσα, που φαινόταν από το μπροστινό παράθυρο του υπηρεσιακού του αυτοκινήτου.
Εσπεργκέρντε. Ο Περ Ρόλαντ το είχε ψάξει στο λεξικό, πριν ξεκινήσει. Ήταν παλιά συνήθεια. Βασικά δεν έβγαζε τίποτα από αυτό, αλλά του άρεσε να είναι προετοιμασμένος. Να ξέρει σε τι μέρος πήγαινε. Το όνομα της πόλης, σύμφωνα με το Λεξικό Δανικής Γλώσσας, σήμαινε «περιφραγμένο ξέφωτο μέσα σε δάσος με λεύκες», στα αρχαία δανικά «ασπεροντγκιέρντε», και στην αρχή ήταν ένα απλό ψαροχώρι. (…)
Χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο, είναι καλογραμμένο και σε τραβάει να το διαβάσεις. Έχει ικανοποιητική σκιαγράφηση χαρακτήρων και πλοκή με τις απαραίτητες ανατροπές. Μια ένσταση μου είναι στον ελληνικό τίτλο: Ο πρωτότυπος τίτλος δεν αναφέρει τίποτα περί σκοτωμών. Δεν βρίσκω κανένα λόγο να αλλάζεις τον τίτλο, που μετά από πολύ σκέψη και κόπο βρήκε η συγγραφέας. Επειδή δηλαδή είναι αστυνομικό το μυθιστόρημα, άντε να βάλουμε και μια λέξη σχετική, μπας και δεν το καταλάβει ο αναγνώστης; Μήπως και το περάσει για ρομάντζο;
(…) Πολλοί πιστεύουν ότι το όλο θέμα είναι να πιέσεις τον ύποπτο σε τέτοιο βαθμό, που στο τέλος να σπάσει, ή να παίξεις το γνωστό παιχνίδι «καλός μπάτσος-κακός μπάτσος» μέχρι που να βάλει τα κλάματα και να μιλήσει. Η πραγματικότητα, ωστόσο, είναι διαφορετική.
Στην πραγματικότητα ελάχιστοι ομολογούσαν με τις αγριάδες των αστυνομικών. Και γενικά το να κάνεις τον άλλο να ομολογήσει απλώς με τη συζήτηση ήταν ίσως η μεγαλύτερη ικανοποίηση που δοκίμαζε η Λιβ ως αστυνομικός. Μέχρι εκείνη τη στιγμή η ανάκριση ήταν σαν μαραθώνιος, όπου ο αγώνας ανάμεσα στην αλήθεια και στο ψέμα, στη σιωπή και στην ομολογία απειλούσε να τσακίσει τον ύποπτο από μέσα. Όλα τα μυστικά έπρεπε να βγουν στο φως. Και αυτό όντως γινόταν, γιατί όλοι οι άνθρωποι έχουν μια εσωτερική ανάγκη να εξηγήσουν τι συμβαίνει, να πουν την αλήθεια, παρόλο που πολλοί πιστεύουν ότι μπορούν να σε φλομώσουν στις κουβέντες και να σου σερβίρουν ένα ατράνταχτο άλλοθι. Πάρα πολλοί πίστευαν ότι θα τα κατάφερναν να γλιτώσουν λέγοντας ψέματα στην αστυνομία. (…)
Άσχετο αλλά μου άρεσε που ο Σουλιώτης -ο οποίος έκανε τη μετάφραση- έγραψε μια σημείωση για την Κριστιάνια και έτσι έμαθα για την περιοχή αυτή στο κέντρο της Κοπεγχάγης, η οποία έχει ημι-αυτόνομο καθεστώς και αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα τουριστικά αξιοθέατα ολόκληρης της Δανίας, σύμβολο του εναλλακτικού τρόπου ζωής, με ανεκτικότητα στην αγορά και πώληση χασίς (όχι όμως και σε σκληρότερα ναρκωτικά).
Εκδόσεις Παπαδόπουλος. Βαθμολογία 6,5/10
dorosantoniadis.com 