ΑΝ και καταλαβαίνω πως μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί «και μένα τι με νοιάζει η ιστορία μιας κύπριας που απαγχονίστηκε;», διαβάζοντας το, έτσι ακριβώς όπως επέλεξε ο Ευαγγελίδης να το αποδώσει με τη μορφή ντοκιμαντέρ, σε κερδίζει απόλυτα και σε προκαλεί να το διαβάσεις απνευστί.
Αναφέρεται στην αληθινή ιστορία της Στυλιανής ή -όπως την ήξεραν όλοι, της Στυλλούς- η οποία φεύγει από το Ριζοκάρπασο το 1953 και πάει να ζήσει στο Λονδίνο με το γιο της, την ξένη νύφη της και τα τρία εγγόνια της. Το 1954 οδηγείται στην αγχόνη με την κατηγορία της δολοφονίας της νύφης της. Το αρνήθηκε μέχρι και την τελευταία στιγμή.
Μαρτυρίες, καταθέσεις, η δίκη, βιογραφίες των δήμιων της, το Ριζοκάρπασο, το Κυπριακό, η Βουλή των Κοινοτήτων, οι τελευταίες τις μέρες και οι επιστολές προς τα παιδιά της, η θανατική ποινή, η εκτέλεση της… Αδικήθηκε τελικά η Στυλλού ή όχι;
Μου άρεσε πάρα πολύ. Το διάβασα μέσα σε δύο ώρες και ένιωσα λες και έβλεπα ταινία. Εξαιρετική απόδοση από ένα νέο συγγραφέα και δικηγόρο, ο οποίος ανακάλυψε αυτή την ιστορία όταν έκανε μια έρευνα για τους Δήμιους και τις θανατικές καταδίκες.
(…) Τη γυναίκα μου την είδα για τελευταία φορά ζωντανή την Τετάρτη 28 Ιουλίου, 1954. Ήταν περίπου οχτώμιση το βράδυ και στεκόταν στην πόρτα μαζί με τα παιδιά και με ξεπροβόδιζαν όταν έφευγα για τη δουλειά. Στο σπίτι επέστρεψα περίπου στις τρείς τα ξημερώματα, όπου είδα την αστυνομία και πληροφορήθηκα το θάνατο της γυναίκας μου.
…
Η γυναίκα μου θα έκλεινε τα 37 της χρόνια στις 24 Αυγούστου του 1954, Παντρευτήκαμε το 1942.
Σταύρος Χριστοφής (…)
Εκδόσεις Αρμίδα. Βαθμολογία 9/10
dorosantoniadis.com 