ΕΝΑΣ αρκετά γνωστός ελληνοαμερικανός συγγραφέας, γράφει μια ιστορία με κεντρικό ήρωα έναν ελληνοαμερικανό (καθόλου τυχαίο) που μπλέκεται το 1972 άθελα του (?) σε μια διαμάχη συμμοριών η οποία καταλήγει σε τραγωδία με αποτέλεσμα να στιγματιστεί ψυχικά και σωματικά για πάντα.
(…) Ήταν δέκα χρόνια μεγαλύτερος της, αλλά γοητευτικός, με ξυρισμένο κεφάλι και πρασινωπά μάτια που της θύμιζαν εκείνον το σταρ του κινηματογράφου που έπαιζε τον νταβατζή με τη χρυσή καρδιά. Στα μάτια της, η ουλή που είχε στο πρόσωπο δεν τον έκανε πιο άσχημο, αλλά αντίθετα του έδινε χαρακτήρα. Της είχε πει από την αρχή ότι είχε κάνει κάποιες κακές επιλογές στη ζωή του και τώρα ήταν υπό επιτήρηση. Εκείνη του είχε απαντήσει ότι πίστευε στην εξιλέωση και στη δεύτερη ευκαιρία. Για άλλη μια φορά δεν έβλεπε μπροστά της. (…)
Περίμενα να διαβάσω ένα αστυνομικό, αλλά σε καμία περίπτωση δε θα το χαρακτήριζα έτσι. Μου θύμισε λίγο το sleepers, αλλά με ηπιότερες σκηνές, αρκετά ψυχολογικό και σεκάνς σε αργούς ρυθμούς. Ένα κοινωνικό θρίλερ ίσως. Καλογραμμένο, δε θες να το αφήσεις, μιλάει για οικογενειακούς δεσμούς, ανατροφή, κοινωνική θέση σε γειτονιές της Ουάσιγκτον και βασικό ζητούμενο όλων η λύτρωση, όπως και αν την εννοεί ο κάθε ήρωας της ιστορίας. Μόνη ένσταση οι συχνές αναφορές σε στρατιώτες που πολέμησαν σε Ιράκ, Βιετνάμ και Β’ Παγκόσμιο χωρίς όμως ένα «γιατί;», θεωρώντας δηλαδή ως αυτονόητο πως υπερασπιστήκαν την πατρίδα (!). Λίγο αμερικανιά δηλαδή…
Εκδόεις Πατάκη. Βαθμολογία: 7/10
dorosantoniadis.com 