Ο Μιχαηλίδης σε κάτι που δε μας έχει συνηθίσει, ένα ερωτικό μυθιστόρημα με ολίγον από μαθηματικά όπως πάντα, εύπεπτο (αγαπημένη λέξη του φίλου μου Χάρη), ότι πρέπει για αυτούς που σχεδιάζουν διακοπές δηλαδή τώρα το Σεπτέμβρη. Διαδραματίζεται βασικά στη Σέριφο και μέσα από μια ερωτική ιστορία με αντικείμενο του πόθου την αινιγματική Ερνεστίν, μαθαίνουμε και για την προσπάθεια επίλυσης του γνωστού μαθηματικού γρίφου «πόσα χρώματα χρειαζόμαστε για να χρωματίσουμε έναν χάρτη;» Γενικά μου άρεσε.
(…) Ο πανδαμάτωρ χρόνος… Μια ωραία έκφραση που επινόησαν οι αρχαίου για να δίνουν ελπίδα στους απελπισμένους. Λόγια! Ο χρόνος δεν είναι παρά το βασανιστικό πλαίσιο που επιτρέπει στον αληθινό πόνο να επαναλαμβάνεται κάθε μέρα και πιο αβάστακτος, κάθε μέρα και πιο αδυσώπητος. Ούτε μια μέρα δεν πέρασε που να μην ξυπνήσω με την απουσία της Ερνεστίν να μου δαγκώνει την ψυχή, ούτε μια νύχτα δεν έπεσα να κοιμηθώ χωρίς τα οράματα εκείνου του καλοκαιριού να έρθουν ξανά να με στοιχειώσουν. Επέζησα. Αν αυτό εννοούν όσοι μιλούν για τον πανδαμάτορα, εντάξει! Επέζησα. Δεν σταμάτησα να ανταποκρίνομαι στις στοιχειώδεις ανάγκες του σώματός μου, που συνέχισα να το περιφέρω χωρίς σκοπό στους διάφορους τόπους που η δουλειά μου, το μόνο μου αποκούμπι, απαιτούσε. (…)
Εκδόσεις Πόλις. Βαθμολογία: 7/10
dorosantoniadis.com 